Εκεί ακριβώς μπροστά μου ήταν σαν να με καλούσε να το πάρω. Δεν είχα να κάνω τίποτα άλλωστε είχα έρθει για να ξεκουραστώ. Το πήρα, πήγα σπίτι το άνοιξα και το έκλεισα ώρες αργότερα όταν το είχα διαβάσει όλο. Τη ήξερα από τα blog της όμως αυτό το βιβλίο μου άνοιξε μια άλλη πόρτα στην ψυχή της. Ξέρω από ρατσισμό, από μετανάστευση. Και θυμάμαι σαν σήμερα της προσπάθειες που κάναμε να αποκτήσουμε παιδί. Κοντά 2 χρόνια με ότι εξετάσεις υπήρχαν τότε. Και όταν μας λεγάνε πως οργανικά δεν είχαμε τίποτα τρελαινόμασταν. Τέλος καλά για μας όμως όταν ακούω τον πόνο κάποιου για να αποκτήσει παιδί συγκινούμε. Δεν κάνω διαφήμιση όμως το βιβλίο της Κων/νας Δελλατόλα Η Ψιλικατζού ηταν ότι καλύτερο μου συνέβη τα τελευταία χρόνια. Να είσαι καλά και σε περιμένουμε πίσω.
Καιρό έχω να περάσω από το εξοχικό μου. Προσπαθώ να επανορθώσω. Η πρόσκληση αν διαβάσατε, είδατε, ακούσατε, κάτι καλό ισχύει. Πέστε το και σε μας να το μάθουμε και να το πούμε παραπέρα.
ΟΤΑΝ ΠΙΝΩ ΔΕΝ ΟΔΗΓΩ ΠΟΤΕ!
-
Ξέρω πως έχει κυκλοφορήσει στα blog καιρό. Εγώ το βρήκα εδώ και το
αναδημοσιεύω.
Βρέθηκα σε ένα κατάστημα, στο διάδρομο με τα παιχνίδια. Με την άκρη του ...
Πριν από 15 χρόνια
5 Επιβιβάστηκαν:
Είναι τελικά τόσο καλό?
Εμένα μου άρεσε πολύ.
Ειναι πράγματι καλό.Έχει άμεσο και ζωντανό λόγο, λόγο νεανικό και μάχιμο. Φανερώνει άνθρωπο που τίποτα δεν της
χαρίστηκε.Η ανταπόκριση του βιβλίου στο κοινό δεν είναι τυχαία.
Μέσα απο τη "μαγκιά και ροκ" διατύπωση του λόγου της αναδύεται μια ποιητικότητα αυθεντική χωρίς τα΄"δήθεν"
Θα είναι πραγματικά φρίκη να μη μπορείς να κάνεις ένα παιδί..τέλος καλό όλα καλά όμως.Καλημέρα!
Είναι ενδιαφέρον πάντως που από εκεί που έγραφε τον πόνο της στο μπλογκ, άλλαξε η επαγγελματική της προοπτική, προσλήφθηκες ως κειμενογράφος σε Διαφημιστική και εξέδωσε και βιβλίο...
Τα συγχαρητήριά μου...
Δημοσίευση σχολίου