Η Νεραΐδούλα των αστεριών!

Η ΝΕΡΑΙΔΟΥΛΑ ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΙΩΝ

Η Ροζένια ήταν μία μικρή ροζ νεραιδούλα που ζούσε σε ένα λαμπερό αστεράκι τρεις δρόμους πιο πέρα από το φεγγαράκι! Ευτυχώς που ήταν κι αυτό

και τα βράδια που δεν είχαν ύπνο οι δυό τους καθόντουσαν και τα λέγανε, βλέπετε η Ροζένια δεν είχε αδέλφια και αισθανότανε πολύ μόνη..

-τι κάνεις Φεγγαράκι μου σήμερα;

-καλά Ροζένια μου, λέω να πάω να φέξω λίγο τη Γη γιατί υπάρχουν κάποιοι που δουλεύουν τη νύχτα και υπάρχει φόβος να πέσουν και να χτυπήσουν, λυπάμαι που δεν θα κάτσω να σου κάνω παρέα μα αυτή είναι η δουλειά μου! Όμως αύριο θα έρθουν οι φίλοι μου τα σύννεφα και θα έχω λιγότερη!

Πως βαριόταν η Ροζένια, έκανε λίγη κούνια με το μικρό συννεφάκι, μετά τσουλήθρα με την ουρά του περαστικού κομήτη, μίλησε στο τηλέφωνο με τη φίλη της τη Γαλαζούλα από το πιο πέρα αστεράκι…και μετά πάλι βαριόταν…πόσο μεγάλη ήταν η νύχτα!

Ξαφνικά είδε να περνά δίπλα της ένα όμορφο άσπρο μπαλόνι δεμένο με μία κλωστή που στην άκρη του είχε ένα τυλιγμένο χαρτάκι! Η Ροζένια το έπιασε προσεκτικά και ένοιωσε τη καρδιά της να χτυπά δυνατά, τι να ήταν πάλι αυτό;

Το ξεδίπλωσε και άρχισε να το διαβάζει, μικρά και μεγάλα γραμματάκια ανάκατα γραμμένα από κάποιο παιδικό σίγουρα χεράκι:

-Αγαπημένο μου αγγελάκι, με λένε Αθηνά και σου γράφω αυτό το γράμμα γιατί είμαι πολύ δυστυχισμένη από τότε που οι γονείς μου έφεραν στο σπίτι ένα καινούργιο μωρό! Πριν έρθει όλοι μου έλεγαν ότι θα παίζω μαζί του όμως τώρα δεν με αφήνουν ούτε να το αλλάξω ρούχα, ούτε να το πλύνω και να το χτενίσω όπως κάνω με τη κούκλα μου! Τότε γιατί το φέρανε; Γιατί μου είπαν ψέματα ότι το έκαναν για μένα ,για να έχω παρέα; Νομίζω ότι δεν με αγαπούν πια όπως παλιά.. όλοι ασχολούνται μαζί του, του φέρνουν δώρα μου λένε να κάνω ησυχία για να κοιμηθεί και η μαμά μου τώρα είναι πολύ κουρασμένη για να παίξει μαζί μου, να μου διαβάσει παραμύθι όπως έκανε παλιά! Τι να κάνω αγγελάκι μου; Μήπως μπορείς να το πάρεις πίσω;

Σε φιλώ

Αθηνά

Η Ροζένια αναστατώθηκε μ’αυτό το γραμματάκι, η βαριεμάρα της χάθηκε, αυτό το μπαλόνι ξαφνικά της άλλαξε τη ζωή. Έπρεπε να απαντήσει σ’ αυτό το κοριτσάκι και μάλιστα γρήγορα. Πήρε ένα φύλλο χαρτιού από τη μαμά της και καθισμένη στο συννεφάκι της άρχισε να γράφει:

-Αγαπημένη μου Αθηνά ,με λένε Ροζένια και μένω στο τρίτο αστέρι μετά το φεγγαράκι. Πόσο χάρηκα που πήρα το γράμμα σου, το διάβασα με προσοχή και θα σου πω τη συμβουλή μου. Δεν ξέρεις πόσο τυχερή είσαι που έχεις αδελφάκι, εγώ δεν έχω και είμαι τόσο μόνη. Ξέρω ότι τώρα όλοι ασχολούνται μαζί του όμως δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς, κάποιος πρέπει να το φροντίζει, να το ταΐζει και να το προφυλάξει γιατί είναι πολύ ευαίσθητο όπως ήσουν κι εσύ σαν μωρό. Είμαι σίγουρη ότι μόλις μεγαλώσει λίγο η μαμά σου θα χαίρεται να ασχολείσαι μόνον εσύ μαζί του κι εσύ θα βαρεθείς να το φροντίζεις. Σκέψου θα είσαι πάντα η μεγάλη αδελφή, θα παίρνεις εσύ τις αποφάσεις κι αυτός πάντα θα σε ρωτά. Πόσο τυχερή είσαι Αθηνούλα!

Σε φιλώ

Ροζένια

Η Ροζένια έκλεισε το γραμματάκι της και περίμενε το φίλο της τον κομήτη να περάσει.

-Ε! φίλε, πάρε αυτό το γραμματάκι και καθώς θα περνάς δώσε το στο Φεγγαράκι να το στείλει με μια ακτίνα του στη φίλη μου την Αθηνά, σίγουρα ξέρει ποιο είναι το παράθυρο της .Ευχαριστώ!

Έτσι η Ροζένια άρχισε να έχει μια καινούργια , διαφορετική φίλη, τα μπαλόνια και οι κομήτες πήγαιναν κι ερχόντουσαν, το Φεγγαράκι διασκέδαζε να χτυπά γλυκά το παράθυρο της Αθηνάς τα βράδια και να αφήνει τα γραμματάκια και η μαμά της Αθηνάς αναρωτιόταν τι έκανε η κόρη της τόσα μπαλόνια ! Κάποτε ήρθε ένα γραμματάκι της Αθηνάς πολύ διαφορετικό.

Αγαπημένη μου Ροζένια

Σήμερα η μαμά με παρακάλεσε να ταΐσω εγώ την αδελφή μου και όταν είδε ότι τα κατάφερα μου είπε ότι αν θέλω μπορώ να το κάνω κάθε μέρα!

Σε φιλώ

Αθηνά

Από τότε τα γραμματάκια άρχισαν να λιγοστεύουν και κάθε φορά που ερχόταν κάποιο έγραφε για τις ώρες που περνούσε με την αδελφή της , για τα πρώτα τους παιχνίδια. Η Ροζένια καταλάβαινε ότι θα έχανε τη φιλενάδα της , όμως μεγάλωνε κι εκείνη και ήξερε πως οι μέρες της Αθηνάς ήταν πια γεμάτες από ασχολίες και είχε πια τη καλύτερη παρέα , ένα αδελφάκι!

Πέρασε πολύ καιρός μέχρι κάποιο βράδυ ήρθε ένα ακόμα μπαλόνι που στο σχοινάκι του είχε καρφιτσωμένη μία φωτογραφία με δύο κοριτσάκια, ένα μικρό και ένα μεγαλύτερο και στην άκρη της ήταν γραμμένη μία λέξη με κόκκινη μελάνη: ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

Η Ροζένια κόλλησε τη φωτογραφία στο συννεφάκι της που κοιμότανε και αφού πρώτα χαιρέτησε τους φίλους της το Φεγγαράκι και τον κομήτη , χασμουρήθηκε , σκέφτηκε ότι αύριο έπρεπε να κάνει ένα τηλεφώνημα στη φίλη της

στο διπλανό αστέρι ,είχαν καιρό να τα πούνε .. έπειτα κοιμήθηκε γλυκά!

ΤΕΛΟΣ