Το παιδί της Αγάπης.

- Έλα πες σ’ άρεσε σ’ άρεσε έλα πες μου.
Όχι δεν ηταν η κόρη μου που ήθελε να μάθει αν είχε πετύχει τον πρώτο της καφέ. Η Μαρία ηταν που με ρώταγε για τι άλλο, για το βιβλίο της. Και πώς να χαλάσεις την καρδιά σ΄ ένα παιδί και μάλιστα της Αγάπης λέγοντας κάτι για χρόνο που δεν έχεις, συνέδρια και πολλά τέτοια.
- Άσε μας που δεν το διάβασες. Όποιος το έχει πιάσει δεν το έχει αφήσει.
Μάλιστα το μήνυμα ελήφθη. Έτσι έκατσα και ‘γω το βραδάκι να του ρίξω μια ματιά και ........ ξενύχτησα. (Μαρία, μου χρωστάς κάτι ώρες ύπνο.)
Ξέρετε πως είναι να βουτάς σε βαθιά παγωμένα νερά. Σου κόβεται η ανάσα. Το ίδιο έπαθα και εγώ βουτώντας στην ζεστασιά του βιβλίου. Γραμμένο λυτά, απλά, δεν καταλαβαίνεις ότι είναι το πρώτο βιβλίο ενός συγγραφέα. Έπιασα τον εαυτό μου κάποιες φορές να ψάχνει στις επικεφαλίδες για την ημερομηνία γιατί νόμιζα πως διάβαζα ένα ημερολόγιο. Το ημερολόγιο ενός ανθρώπου που πόνεσε, ταλαιπωρήθηκε και αδικήθηκε κάποιες φορές. Και ακριβώς επειδή είναι ένα βιβλίο βασισμένο σε μια αληθινή ιστορία αγγίζει τόσο πολύ τις χορδές της ευαισθησίας μας. Και με ένα τέλος απρόσμενο. Μαρία σε ευχαριστώ που με ταξίδεψες. Ξέρεις βέβαια ότι πια περιμένουμε πολύ περισσότερα από σένα.


Και τώρα πες σου άρεσε η ανάρτηση έλα πες μου σ’ άρεσε ε σ’ άρεσε;